श्री कृष्णाची आरती ५
ऐकोनी कृष्णकीर्ती मन तेथें वेधलें । सगुणरूप माये माझ्या जीवीं बैसलें । तें मज आवडतें अनुमान न बोले । पाहावया रूप याचें उतावीळ हो झालें ।। ۹۱۱
यालागीं आरती हो कृष्णा पाही हो सखी । आणिक नावडे हो दुजे तिहीं हो लोकीं ।। धृ।।
पाऊल कृष्णजीचें माझ्या जीवीं बैसलें । सनकादिक पाहा महा आसक्त झाले । मुक्त जो शुकमुनी तेणें मनीं धरिलें । तें मी केवीं सोडूं मज बहू रुचलें ।। २ ।।
निर्गुण गोष्टि माये मज नावडे साचें । सगुण बोल कांहीं केव्हां आठवी वाचें । पाया लागेन तूझ्या हेंचि आर्त मनींचें । तेणें घडेल दास्य रमावल्लभाचें ।। ३ ।।
